Υφαίνοντας σε αργαλειό στις Μελαμπες

Ο αργαλειός ή το αργαστήρι όπως λεγόταν στις Μέλαμπες ήταν βασικό  εργαλείο κάθε νοικοκυριού, που η γυναίκα από πολύ μικρή μάθαινε την περίπλοκη και απαιτητική τέχνη της υφαντικής.  Τέχνη που ξεκινούσε από την παραγωγή και επεξεργασία των φυσικών υλών ( μαλλιού, λιναριού , μεταξιού, βαμβακιού) την μετατροπή τους σε κατάλληλο βαμμένο νήμα και έφθανε ως τη μετατροπή τους σε πανί. Το τελευταίο αυτό στάδιο ήταν και το δυσκολότερο και είχε πολλές φάσεις. Η πρώτη φάση ήταν το μιτοχτένιασμα – που παρουσιάζει και το μικρό βίντεο και τη γνώριζαν μόνο λίγες μαστόρισσες υφάντρες του χωριού- η δεύτερη φάση ήταν  η ύφανση και η Τρίτη η ραφή του υφάσματος και μετατροπή του σε ένδυμα, κλινοσκέπασμα κλπ.

Στο αργαστήρι έμπαιναν οι κοπελιές από 12 χρονών και πολλές φορές οι μανάδες τους  κόνταιναν τα πατητηρόσχοινα του για να φτάνουν τα πόδια  τους στις πατητήρες. Το εργαλείο αυτό ακολουθούσε τις κοπελιές από το πατρικό σπίτι   στο δικό τους νοικυριό, καμάρι της προίκας στη μεταφορά των προικιών πριν το γάμο . Την τέχνη αυτή παρουσιάζει  και προβάλλει το Μουσείο Υφαντικής που υπάρχει και λειτουργεί στις Μέλαμπες και που έγινε με την βοήθεια  παλιών Μελαμπιανών γυναικών του χωριού.